In Nederland is het niet verplicht een erfenis te accepteren; iedere erfgenaam mag een eigen keuze maken 1. Inleiding Over het erfrecht in Nederland bestaan veel misverstanden. Vaak wordt de verwarring gesticht door aanbieders van zakelijke …
Normaal gesproken levert de Consumentenbond degelijk werk. Een artikel in de Geldgids over de testamentair executeur, slaat bij uitzondering de plank mis. Dat kan handenvol geld kosten als erfgenamen er op vertrouwen dat de informatie juist is.
Prof. mr. Bernard Schols promoveerde op onderzoek naar de executeur in het huidige Nederlands erfrecht. Hij besprak ook een testamentair model waarbij één erfgenaam, of een derde, de bevoegdheid krijgt na overlijden de erfgemeenschap zelfstandig te verdelen. Dat beperkt de rechten van de (andere) eigenaren sterk en blokkeert toegang tot de rechter.
Erfopvolging is de manier waarop is geregeld, hoe de nalatenschap van een persoon bij overlijden overgaat op anderen. De regeling maakt in Nederland deel uit van het vermogensrecht (erfrecht) maar verschilt van land tot land. In Europa gelden vaak nog beginselen die stammen uit de feodale tijd.
Er wordt vaak verteld en geschreven dat bij testament een ‘executeur-testamentaire’ (’testamentuitvoerder’) kan worden benoemd die na overlijden het testament uitvoert en de nalatenschap afwikkelt. Dat was inderdaad eeuwenlang het geval, maar de functie van testamentuitvoerder is per 1 januari 2003 afgeschaft in de Nederlandse wet erfrecht. Nu is er de executeur, met een ander takenpakket.
Over het Nederlands erfrecht bestaan veel misverstanden, ook bij executeur, notaris en advocaat. De redactie van dit blog spoort misvattingen op en legt de regels uit. Hier geven we antwoord op de vraag: zijn erfgenamen verplicht de wensen in een testament te volgen? Is er toezicht op de uitvoer van een testament?
Historisch mijlpaal arrest Hoge Raad der Nederlanden over aard der executele, reikwijdte beperkingen erfgenamen en uitbreiding bevoegdheden executeur-testamentair onder het oud Burgerlijk Wetboek. HR 09-06-1905
Wettelijke verdeling is een begrip uit het notariaat waarmee men doelt op artikel 13 Wetboek van erfrecht (Boek 4 BW). Maar daar gaat het niet om verdeling van de erfenis! Hoe zit het?
Erfrecht is een ingewikkeld vakgebied maar kent vrij heldere basisregels. Mensen uit de praktijk zijn vaak matig op de hoogte. Websites en boekjes staan vol halve waarheden en regelrechte onzin.
De notaris heeft de redactie van het testament in handen, schrijft notaris Van der Geld in het Tijdschrijft Erfrecht. De gedachte is kernachtig onjuist en een notaris met deze beroepsopvatting dient belehrt te worden: opstellen van een testament is een hoogstpersoonlijke aangelegenheid van degeen die wil nalaten. De notaris is strikt dienend.
Er bestaan veel misverstanden over de regels uit het erfrecht, dit is er één van, de wettelijke verdeling. Hier een voorbeeld van een groot accountantskantoor dat het niet goed heeft begrepen (maar desalniettemin nalatenschapsadvies aanbiedt).
Je leest het vaak: aanvaarding van het executeurschap gebeurt bij de notaris, of bij notariële verklaring. Dat is onjuist. Dit artikel geeft uitleg hoe het juridsch in elkaar steekt.
Er bestaat weinig jurisprudentie over uitbreiding van bevoegdheden van een testamentair executeur en bewindvoerder tot ‘verdelende driesterren-executeur’. Dit arrest volgt (onbewust) de mening van een belangenbehartiger voor professionele executeurs, verwoord in naslagwerk ‘Sdu Commentaar erfrecht’.
Je leest het veel in voorlichting over de executeur uit het erfrecht: een beheersexecuteur mag de erfenis zelfstandig verdelen als hij bij testament is bekleed met een afwikkelingsbewind. Dat is in z’n algemeenheid onjuist.
